Καθισμένη στο «σαλονάκι » του Κατ και περιμένοντας τον ορθοπεδικό ήδη μια ώρα και σαρανταπέντε λεπτά αναρωτήθηκα.
Άραγε αυτός ο γιατρός έχει αναλογιστεί ότι ίσως έπρεπε να ορίζει τον χρόνο των ραντεβού του λίγο καλύτερα ;
Να μην καθυστερεί τόσο η να βάζει λιγότερα ραντεβού .
Θεωρώ πολύ εγωιστικό κάποιος να θεωρεί ότι οφείλεις να τον περιμένεις εκτός από πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις .
Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος . Και δυστυχως δεν το καταλαβαίνουμε .
Όσα λεπτά χάνουμε τόσο πίσω πάμε … Οι στιγμές μας είναι εκεί και χάνονται ανά δευτερόλεπτο.
Και δυστυχώς κάποιοι αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν να υπάρχει μια άτυπη υποχρέωση ο χρόνος τους να είναι μετέωρος . Όσο και για όσο.
Όχι . Όρια .
Είναι απόλυτα κατανοητό να χρειάζεσαι μια ώρα το κάθε ραντεβού .
Βαλε πέντε ραντεβού τη μέρα .Μη βάζεις είκοσι.
Κι αν βάλεις είκοσι φρόντισε να μην χρειαστείς μια ώρα στον καθένα . Είναι τόσο απλά.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος .Και φεύγει πριν καν το αντιληφθούμε . Ένα φου και χάθηκε . Σαν την φλόγα ενός καιρού .
Δυστυχώς .
Σβήνει πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα.
Δεν έχουμε χρόνο για να χάνουμε χρόνο.
Αγνή
Σχολιάστε