Οι αγκαλιές . Μεγάλωσα λίγο για να καταλάβω την δύναμη μιας αγκαλιάς. Παλιότερα τις απέφευγα. Με έκαναν να νοιώθω αμηχανία . Ήθελα να αγκαλιάζω συγκεκριμένα άτομα σε συγκεκριμένες στιγμές. Και τώρα ξεχωρίζω κάποιες αγκαλιές. Αυτές που κουμπώνουν. Αυτές που μέσα τους νοιώθεις ασφάλεια. Τις αγκαλιές- καταφύγια. Αυτές που θες να μην τελειώσει η νύχτα για... Continue Reading →
Το άρθρο σήμερα είναι κυριολεκτικά “φρέσκο”. Με συμβάν πριν λίγων λεπτών.. Μου έδωσε τόση τροφή για σκέψη αυτό που άκουσα που καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί δεν ακούμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας γιατί δεν τους παρατηρούμε, σίγουρα κάτι παραπάνω θα κερδίσουμε από το να χαζεύουμε στο κινητό.. Το ξέρω τετριμμένο αλλά είναι η πραγματικότητα!! Να... Continue Reading →
Σαν σήμερα, 13 Απριλίου 1926, γεννιέται μια από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες ηθοποιούς, η Έλλη Λούκου. Οι περισσότεροι, βέβαια, τη γνωρίζουμε ως Έλλη Λαμπέτη (επίθετο δανεισμένο από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Αστραπόγιαννος), με το όνομα, δηλαδή που έμεινε στην ιστορία του θεάτρου και κινηματογράφου της Ελλάδας. Γεννιέται στα Βίλια, Αττικής, ενώ το Φεβρουάριο του... Continue Reading →
Παρεμπιπτόντως . Δεν αγαπώ τη λέξη παρεμπιπτόντως . Δεν καταλαβαίνω γιατί να χρειάζεται ευκαιρία για να συμβούν τα πράγματα .Παρεμπιπτόντως η μιας που το αναφέραμε . Όχι . Όχι παρεμπιπτόντως . Απαρεγκλίτως. Απαρεγκλίτως είναι ωραίο να συμβαίνουν τα πράγματα. Χωρίς αφορμές χωρίς αιτίες. Να συμβαίνουν από την ψυχή. Από επιθυμία. Από λαχτάρα . Από ανυπομονησία.... Continue Reading →
Πώς βάζεις τελεία; Πώς κλείνεις την πρόταση, την παράγραφο, ή ακόμα πιο δύσκολα το κεφάλαιο; Δύσκολη απόφαση. Μικρότερη δεν είχα μεγάλη δυσκολία σε αυτό. Η τελεία έμπαινε πιο εύκολα, πιο ανώδυνα. Τώρα, η άτιμη η τελεία δεν μπαίνει, μετατρέπεται σε κόμμα ή σε άνω τέλεια και δεν κλείνουν τα κεφαλαία. Βλέπεις τον λάθος άνθρωπο και... Continue Reading →
Εθνικές Εκλογές 1946 Την 31η Μαρτίου 1946, διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές Βουλευτικές εκλογές, υπό την παρουσία διεθνών επιτηρητών. Είναι οι πρώτες ελληνικές εκλογές μετά από ένα τεράστιο διάστημα απουσίας δέκα ετών. Με την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και της δικτατορίας του Μεταξά το 1936, την έλευση του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και... Continue Reading →
Στο άκουσμα αυτών των δύο λέξεων πέφτουμε συχνά στην παγίδα να τις ταυτίσουμε θεωρώντας ότι είναι συνώνυμες. Στην πραγματικότητα είναι δύο εντελώς αντίθετες έννοιες με αντίθετα συναισθήματα. Η μοναξιά είναι μια δύσκολη κατάσταση που προκαλεί φόβο, ανασφάλεια, σε οδηγεί σε μια σκοτεινή διαδρομή και πολλές φορές επικίνδυνη. Σας έχει τύχει ποτέ να είστε έξω με... Continue Reading →
«Remember Sharpeville» Στη Νότιο Αφρική της δεκαετίας του 1940 ξεκινά η εφαρμογή της γνωστής σε όλους μας πολιτικής του «απαρχάιντ». Μια πολιτική των Λευκών ενάντια στους έγχρωμους, η οποία επέβαλε το φυλετικό διαχωρισμό μεταξύ τους και τη διάκριση των ανθρώπινων ομάδων σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές μέσα στο ίδιο κράτος ! Βασικός πυλώνας του απαρτχάιντ υπήρξε... Continue Reading →
«Υπομονή, η μπόρα έρχεται...» Είναι από αυτές τις μέρες που δεν ξυπνάς καλά. Δεν είναι ότι φταίει κάτι, απλώς δεν ξυπνάς με θετική διάθεση. Και δε θες να κάνεις απολύτως τίποτα για αυτό! Δε θες να το αλλάξεις! Θες να κατσεις εκεί να ζήσεις το χωρίς νόημα δράμα σου, να μιζεριάσεις, να κλάψεις ίσως στα... Continue Reading →
