Κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, πολλοί είναι αυτοί που έχουν καταπιαστεί με το θέμα της ταυτότητας. Ποιο στοιχείο είναι αυτό που ορίζει το ‘’εγώ’’? Είναι τα φυσικά χαρακτηριστικά? Μήπως η προσωπικότητα? Τα συναισθήματα? Οι σκέψεις? Οι πράξεις? Είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν πριν από 15 χρόνια ή που θα είμαστε μετά από 20? Δεδομένου... Continue Reading →
Αυτόν το στίχο είχε γράψει σε ένα από τα ποιήματα της η Κατερίνα Γώγου και από τότε έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια. Αλλά μια δόση επικαιρότητας την έχει. Σε αυτό το ελπιδοφόρο ποίημα – ίσως να είναι και το μόνο αντίστοιχο που είχε γράψει – οραματιζόταν έναν καλύτερο κόσμο, δίνοντας έναν τόνο αισιοδοξίας με... Continue Reading →
Πιστεύετε στη σωστή στιγμή ή σωστό timing που λένε; Εγώ δεν πίστευα ποτέ στο σωστό ή το λάθος timing.Πίστευα ότι είναι μια δικαιολογία γα να εναποθέσουμε την έκβαση των επιλογών μας στην τύχη και να μην αναλάβουμε την ευθύνη μιας λάθος επιλογής μας. Ο σωστός άνθρωπος τη σωστή στιγμή. Και ποια είναι αυτή η στιγμή;... Continue Reading →
Βασικά θέματα και έπειτα σημειώσεις,υποσημειώσεις, μουτζούρες,διορθώσεις. Τα λάθη επαναλαμβάνονται κι εσύ γράφεις την έκθεση της δικής σου ιστορίας . Παράγραφο τη παράγραφο. Μέρα τη μέρα . Στιγμή τη στιγμή .Υπάρχουν στιγμές που αν είχες πάρει μια διαφορετική απόφαση όλο το τώρα σου θα ήταν αλλιώς. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο.Μάλλον για να... Continue Reading →
Along time ago, in a Galaxy far, faraway ...συναντάμε τους ιππότες Τζεντάι, την πριγκίπισσα Λέια, το Λουκ Σκαϊγουώκερ, τον Χαν Σόλο, μαθαίνουμε για την αυτοκρατορία που αντεπιτίθεται, για τα φωτόσπαθα, ενώ το ρόλο του «κακού» έχει ο αυτοκράτορας Πάλπατιν.Σε αυτόν το μακρινό γαλαξία διαδραματίζεται το Star Wars. Εκεί που πρωταγωνιστεί η Δύναμη, η οποία περιγράφεται... Continue Reading →
«Ο πατέρας μου ήταν λευκός και η μητέρα μου μαύρη. Με φωνάζουν μιγά ή κάπως έτσι. Δεν είμαι σε καμία πλευρά, Ούτε στη μαύρη, ούτε στη λευκή. Είμαι στου Θεού την πλευρά, Αυτού που με έπλασε και με έκανε να προέρχομαι από τη μαύρη και τη λευκή..» Έτσι είχαν τα πράγματα για τον Bob Marley.... Continue Reading →
Κι έφτασε η μέρα που όλοι περιμέναμε…4 Μαΐου! Επιστροφή στην κανονικότητα;! Τέλος πια οι αποστολές των περιβόητων μηνυμάτων -γιατί βρε παιδιά, μια χαρά είχαμε συνηθίσει να σας στέλνουμε το μηνυματάκι μας!- , σταδιακό άνοιγμα των επιχειρήσεων, επιστροφή σιγά σιγά στον «κανονικό» ρυθμό της ζωής. Μετά από 45 μέρες περίπου εγκλεισμού ήρθε η ώρα να ξαναδούμε... Continue Reading →
Τώρα που μπήκε ο Μάης μου έρχεται πιο έντονα στο μυαλό η Άνοιξη. Όχι μία Άνοιξη γενικά. Αλλά εκείνη η άνοιξη με τα λουλούδια, με τον έρωτα, η ξένοιαστη, η χρωματιστή, η ζεστή, η γεμάτη από αρώματα, η μελωδική. Όλοι ονειρευτηκαμε μια τέτοια άνοιξη. Πολλές φορές ίσως θεωρήσαμε ότι τη ζήσαμε κιόλας. Και έπειτα επιστρέψαμε... Continue Reading →
Ένας Γερμανός που έσωζε Εβραίους. Ακούγεται κάπως οξύμωρο ή και ειρωνικό και θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός παραμυθιού ή ενός μύθου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, πρόκειται για μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, η οποία εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στην κατοχική Ευρώπη. Όσοι έχετε δει την ταινία του Στίβεν... Continue Reading →
