Όταν διάβασα τι ακριβώς γιορτάζουμε την 7η Απριλίου, το θεώρησα τη μεγαλύτερη τραγική ειρωνία, και αυτό μόνο και μόνο λόγω της κατάστασης στη δημόσια υγεία με την οποία ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι, λόγω της πανδημίας του ιού. Κάθε τέτοια μέρα, λοιπόν, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Η 7η Απριλίου 1948 αποτελεί την ημέρα ίδρυσης του Παγκόσμιου... Continue Reading →
«Όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται εσύ συνέχισε να χαμογελάς… αυτή είναι η απάντηση, αυτή είναι και η δύναμη…» Ένα μότο που συνοδεύει τη ζωή μου τα τελευταία οχτώ χρόνια. Τον τελευταίο μήνα προσπαθώ κάθε μέρα να καταλάβω αν όντως τελικά είναι αυτή η απάντηση, όταν βλέπουμε γύρω μας να καταρρέουν όλα. Άλλες πάλι φορές νιώθω... Continue Reading →
Ο Πρώσος στρατηγός Κarlvon Clausewitz στο βιβλίο του «Περί Πολέμου», (1832), αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα..». Όχι ευχάριστο αλλά ρεαλιστικό, το γεγονός ότι η ιστορία του πλανήτη μας είναι γεμάτη πολεμικές συγκρούσεις. Ίσως η χειρότερη μορφή πολέμου, είναι ένας εμφύλιος πόλεμος, όπου άτομα που ανήκουν στο ίδιο... Continue Reading →
Πολλές φορές η ανάγκη μας κάνει να μπερδευόμαστε. Μας κάνει να μη βλέπουμε καθαρά. Ως βαθειά ρομαντικός άνθρωπος πιστεύω πολύ στο ένστικτο μου και πολλές φορές όσους έρχονται στη ζωή μου τους κρίνω από τις πληγές τους και από τη φάση στην οποία βρίσκονται. Έχω μάθει να δικαιολογώ τους ανθρώπους θεωρώντας ότι πάντα πίσω από... Continue Reading →
Πως θα σας φαίνονταν αν σας έλεγα ότι ο κάθε ένας από εμάς έχει 3 διαφορετικά Εγώ με τα οποία και επικοινωνεί;Ότι ανάλογα με το ερέθισμα βγαίνει ένα από αυτά; Σας έχει προβληματίσει ποτέ γιατί ενώ π.χ. στα επαγγελματικά μας φερόμαστε ώριμα στα συναισθηματικά μας σαν παιδί; Πόσες φορές έχουμε «τσακωθεί» με τον εαυτό... Continue Reading →
Αν κάποιος δεν κατάλαβε σε ποιον «μπαγάσα» είναι αφιερωμένο αυτό το κείμενο, ας σηκώσει το χέρι...ή μάλλον ας διαβάσει παρακάτω...(μεταξύ μας αμφιβάλλω εάν υπάρχει έστω και ένας..) ! «Να συστηθώ. Νικόλας ο Άσιμος πεζός και διάσημος και καταδικάσιμος φτωχός καλλιτέχνης. (...) Ζητώ συμπαράσταση και ποιος δε ζητά, ζητώ επανάσταση σ’ ολωνών τα μυαλά. Ζητώ κάποιο... Continue Reading →
Βρισκόμαστε στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η εξάντληση και η εξαθλίωση των ανθρώπων αλλά και των κρατών είναι κάτι παραπάνω από πρόδηλο. Εκατομμύρια θάνατοι και αλόγιστες υλικές καταστροφές χαρακτηρίζουν το σκηνικό που επικρατεί τα πρώτα χρόνια μετά το τέλος της τραγωδίας του πολέμου. Οι δυνάμεις του Άξονα βγαίνουν ηττημένες και αμέσως ξεκινάει ένα νέο... Continue Reading →
«Η ζωή δεν αξίζει τον κόπο να την ζεις. Η ζωή δεν αξίζει τον κόπο και να την εγκαταλείπεις». «Μπέκετ» Καθισμένη στην ξύλινη καρέκλα με τα λευκά ζαρωμένα χέρια σταυρωμένα πάνω στα πόδια της κοίταζε με τα μικρά καταγάλανα μάτια της τη δέσμη του ουρανού που ξεπρόβαλε ανάμεσα στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών. Το πρόσωπο... Continue Reading →
Έχω την εντύπωση ότι η ευτυχία είναι κάτι σαν το άγιο δισκοπότηρο για τον καθένα από εμάς. Την ορίζουμε διαφορετικά και πάντα σύμφωνα με τις αξίες και τις πεποιθήσεις μας, την αναζητούμε σε όλη μας την ζωή και προσπαθούμε να την αποκτήσουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε. Ο ψυχολόγος Μιχάι Τσίκζεντμιχαϊ, στην προσπάθεια του... Continue Reading →
