«Υπομονή, η μπόρα έρχεται...» Είναι από αυτές τις μέρες που δεν ξυπνάς καλά. Δεν είναι ότι φταίει κάτι, απλώς δεν ξυπνάς με θετική διάθεση. Και δε θες να κάνεις απολύτως τίποτα για αυτό! Δε θες να το αλλάξεις! Θες να κατσεις εκεί να ζήσεις το χωρίς νόημα δράμα σου, να μιζεριάσεις, να κλάψεις ίσως στα... Continue Reading →
Και αν η Κοκκινοσκουφίτσα πάει από το σωστό μονοπάτι; Υπάρχουν παραμύθια και παραμύθια. Κάποια από αυτά τα ζούμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Είναι αυτές οι ιστορίες που τις πιστεύουμε ως παραμύθια. Που ντύνουμε ανθρώπους ήρωες και περιμένουμε να ακούσουμε το "Ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" . Όμως σε όλα τα παραμύθια πριν από... Continue Reading →
Άλλη μια μέρα με τα μεταφορικά.. Τα αγαπημένα μας!! Ξέρετε εσείς που τα χρησιμοποιείται, μην τα ξαναλέμε. Μέσα σε αυτά γίνονται τα πιο τρελά σκηνικά. Που αν τα έβλεπες σε μια ταινία θα έλεγες έλα μωρέ υπερβολές, αποκλείεται δεν γίνονται αυτά στην πραγματικότητα, αλλά έτσι απλά τα βλέπεις δίπλα σου να συμβαίνουν μέσα σε πέντε... Continue Reading →
Αγένεια.. Η μάστιγα της εποχής!! Αγένεια. Σκληρή λέξη αλλά ακόμα πιο σκληρή όταν εφαρμόζεται. Και στην εποχή μας για κάποιο λόγο υπάρχει σε έντονο βαθμό και σε διάφορες εκφάνσεις. Συχνά την μπερδεύουμε με άλλες λέξεις.. Νομίζει κάποιος ότι είναι θάρρος να μιλάς με κάποιον τρόπο, αλλά τι γίνεται όταν τελικά είναι θράσος το οποίο οδηγεί... Continue Reading →
«Το Πραξικόπημα της Πιτζάμας» Αν ο τίτλος σας μπερδεύει λίγο και σας προκαταβάλει για κάποιο αστείο περιστατικό, θέλω να σας πω ότι πρόκειται για πραγματικό γεγονός της νεότερης ελληνικής ιστορίας, το οποίο λίγοι έχουν υπόψη. Μετά την πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών το 1974 και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας,... Continue Reading →
Άτιμο πράγμα το γαμώτο. Υπάρχει ένα γαμώτο σε όλα αυτά που ονειρεύτηκαμε και δεν ήρθαν . Ένα γαμώτο σε εκείνο το δάκρυ που κραατησαμε κρυφό απο αξιοπρεπεια. Σε κάθε θυμό που μας έπνιξε . Ένα γαμώτο κι ένας αναστεναγμός. Για όσα πέρασαν . Για όσα χάθηκαν . Και για όσα δεν ήρθαν . Όταν η... Continue Reading →
Παλιότερα θεωρούσα ότι ο καθένας μας μπορεί να επιλέξει έναν και μόνο έναν τομέα στη ζωή του για να είναι επιτυχημένος. Επαγγελματικά ή συναισθηματικά. Τον τομέα της φιλίας τον θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση όχι απλά για επιτυχία και ευτυχία αλλά για επιβίωση. Οπότε πίστευα ότι εφόσον εγώ επέλεξα νούμερο ένα στη ζωή μου να είναι η... Continue Reading →
Από παιδάκια μαθαίνουμε ότι το διάβασμα είναι δουλειά, υποχρέωση. Στο σχολείο πρέπει να διαβάσουμε τα μαθήματα μας για να πάρουμε καλούς βαθμούς και να περάσουμε σε κάποιο πανεπιστημιο. Έτσι οι περισσότεροι δυστυχώς δεν βλέπουμε τα οφέλη και την ομορφιά του διαβάσματος και το εγκαταλείπουμε μεγαλώνοντας. Πόσοι από εμάς αλήθεια όταν γυρίζουμε στο σπίτι, μετά από... Continue Reading →
Η αλήθεια… Μια ερώτηση που δεν με είχε απασχολήσει πριν λίγο καιρό. Τους τελευταίους μήνες είναι το μόνο ερώτημα που γυρίζει στο μυαλό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της καθημερινότητας μου. Τι ξέρουμε για την αλήθεια; Τι είναι η αλήθεια; Είναι κοινή για όλους; Είναι απόλυτη ή είναι σχετική; Χρειαζόμαστε μια αλήθεια που να είναι... Continue Reading →
